【大石调】蓦山溪

【大石调】蓦山溪原文：

远看高山色彩明亮，走近一听水却没有声音。春天过去，可是依旧有许(...)
“海燕未来人斗草，江梅已过柳生绵。”女词人的笔触延伸到室外，但见室外妇女正笑语喧喧，彼此斗草取乐，而海燕此时却经春未归。女词人这里写海燕未归，隐隐含有她细数日子，惜春留春心态，而写斗(...)
万花明曲水，车马动秦川。
“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)
易水：源出河北首易县西，东流至定兴县西南与拒马河汇合。古时是燕国南部的一条大河。并刀：并州（今山西省太原市一带）产的刀，以锋利著名，后常以之指快刀。指宝刀、宝剑。匣中鸣：古人形容壮士复仇心切，常说刀剑在匣子里发也叫声。燕赵：战国时的两个诸侯国，分别在今河北省和山西省地区。古时燕赵出过不少侠客义士，干出了很多悲壮的事情。韩愈《送董邵南序》：“燕赵古称多感慨悲歌之士。”。潺潺：河水缓缓流动的(...)
夜已阑，月满西楼，深院锁着寂寞的梧桐，秋虫低吟一曲惆怅。你凝视摇红的烛影，不觉睡去，白日所思夜入梦来：“丁巳重阳三日，梦亡妇淡妆素服，执手哽咽……临别有云：‘衔恨愿为天上月，年年犹得向郎圆’。”思念在梦中哽咽着，片片碎了，飞落似春尽溪畔散落的桃花，而爱却如大漠孤坟上的青草，至死都坚持着葱茏之色！你叹，“瞬息浮生，薄命如斯，低徊怎忘？”。你忆，“锈榻闲时，并吹红雨；雕栏曲处，同倚斜阳”。你悲，“梦好难留，诗残莫续，赢得更深哭一场”。风轻云淡，月华如水，今夕何夕？纵有红巾翠袖，谁又能拭你腮边之。梦醒了，伊人软语仿佛仍在耳边徘徊，伊人泪眼仿佛仍在眼前婆娑，然而伊人何在？词人竟沉溺于梦境不能自拔，披衣而起，在茫茫“碧落”中“寻寻觅觅”。又有谁能见证这一夜的辗转，一夜的奔波，一夜的背情呢？或许只有早落在头发上的秋霜吧。真是秋霜？还是“朝如青丝暮成雪”（李白《将进酒》）？谁知道呢。“便人间天上，尘缘未断”，“死者长已矣”（杜甫《石壕吏》），又怎么能再续前缘？只有未亡人的回忆、愁绪还在不断的滋长吧！看着曾经一起流连过的“春花秋叶”，又一次勾起了莫名的伤感。怎么能够承受如此痛苦的煎熬？还是把你忘却吧！抹去了你留在我生活中的印痕。然而邻院幽幽的笛声，又一次把你带回我的身旁。“真无奈”！
［旦］待孩儿请母亲出来拜辞。［外］孩儿，那老泼贱，你去拜别他怎么？［旦］爹爹，天下无有不是的父母，孩儿何忍不辞而去？［丑］侄女言之有礼，待我去请他来。嫂嫂，女儿请你出来拜别。［净在内说］不出来，一似张果老倒骑驴，永远不要见这畜生的面。［丑］侄女儿，你母亲不肯出来受你的拜别。［旦］既不肯出来，待奴自去请。母亲，开门，开门！［净内说］不开，不开！［旦］母亲既不开门，不免就此房(...)
岂比夫蓬莱之黄鹄，夸金衣与菊裳？耻苍梧之玄凤，耀彩质与锦章。既服御于灵仙，久驯扰于池隍。精卫殷勤于衔木，鶢鶋悲愁乎荐觞。天鸡警晓于蟠桃，踆乌晰耀于太阳。不旷荡而纵适，何拘挛而守常？未若兹鹏之逍遥，无厥类乎比方。不矜大而暴猛，每顺时而行藏。参玄根以比寿，饮元气以充肠。戏旸谷而徘徊，冯炎洲而抑扬。
下片即景抒怀，说的是：无奈名缰利锁，缚人手脚；世情俗态，耽搁了自的生活。风流之事可惜总被抛一边。“当初”以下便从“风流”二字铺展开去，说当初与心上之人海誓山盟，密约私诺，然终于辜负红颜，未能兑现当时的期约。“华表语”用了《搜神后记》中的故事，这里的“华表语”就指“去家来归”云云。关于“秦楼”，汉东府《陌上桑》中说：“日出东南隅，照我秦氏楼。”秦氏楼即为美貌坚贞的女子罗敷的居处。李白的《忆秦娥》中说：“箫声咽，秦娥梦断秦楼月”，(...)
你看这春满皇都，落花无数，飘香雨。蝶翅蜂须，犹兀自留春住。
起笔写出环滁皆山之空间境界，颇有一份大自然怀抱之中的慰藉感，从而覆盖全篇，定下基调。下一个“也”字，已露唱叹之情。“望蔚然深秀，琅琊山也。”用原作“其西南诸峰，林壑尤美，望之蔚然而深秀者，琅琊也。”之句意。词句更省净，直指环山中之琅琊。蔚然，草木茂盛的样子。更言深秀，倍加令人神往。“山行六七里，有翼然泉上，醉翁亭也。”三句，以便装句法，移植原作中“山行六七里，渐闻水声潺潺，而泻出于两峰之间者，酿泉也。峰回路转，有亭翼然临下泉上者，醉翁亭也”等句的句意直点出意境核心之所，而语句更加省净。“翁之乐也。”此一句拖笔，变上文之描写而为抒情，词情遂愈发曳(...)
自家张千的便是。奉俺王相公言语，差来衡州下家书，寻问张公弼宅子，人说这里就是。姐姐。唱喏哩。兀那厮，你是甚么人？这里敢是张相公宅子么？则这里就是。你问怎的？我是京师来的，俺王相公得了官也。着我寄书来与家里夫人知道。你则在这里，我和小姐说去。姐姐，王秀才得了官也，着人寄家书来。见在门首哩。着他过来。兀那寄书的，过去见小姐。一个好夫人也，与我家奶奶生(...)

【大石调】蓦山溪拼音解读：

yuǎn kàn gāo shān sè cǎi míng liàng ，zǒu jìn yī tīng shuǐ què méi yǒu shēng yīn 。chūn tiān guò qù ，kě shì yī jiù yǒu xǔ (...)
“hǎi yàn wèi lái rén dòu cǎo ，jiāng méi yǐ guò liǔ shēng mián 。”nǚ cí rén de bǐ chù yán shēn dào shì wài ，dàn jiàn shì wài fù nǚ zhèng xiào yǔ xuān xuān ，bǐ cǐ dòu cǎo qǔ lè ，ér hǎi yàn cǐ shí què jīng chūn wèi guī 。nǚ cí rén zhè lǐ xiě hǎi yàn wèi guī ，yǐn yǐn hán yǒu tā xì shù rì zǐ ，xī chūn liú chūn xīn tài ，ér xiě dòu (...)
wàn huā míng qǔ shuǐ ，chē mǎ dòng qín chuān 。
“xiàng sī yǔ jun1 jué ”yǐ xià liù jù ，xiě qí yóu jī nù jiàn qū lěng jìng zhī hòu ，yù duàn bú néng de zhǒng zhǒng máo dùn 、páng huáng de fù zá xīn tài 。“xiàng sī ”jù jiào shàng wén “wù fù xiàng sī ”zhī guǒ duàn jué jué ，kǒu qì yǐ sì qiáng nǔ zhī mò 。gài “xiàng sī ”nǎi zhǎng qī de gǎn qíng jī diàn ，ér “yǔ jun1 jué ”，zhī yī shí fèn jī zhī niàn ，èr zhě běn shǔ duì lì ér nán tǒng yī ，gù cǐ jù shí nǎi chū yú máo dùn xīn qíng de tàn wǎn ，dà yǒu “jiǎn bú duàn ，lǐ hái luàn ”zhī yì yùn 。xún cǐ xù duān ，zì rán shēng chū “jī míng gǒu fèi ，xiōng sǎo dāng zhī zhī ”de huí yì hé yōu lǜ 。“jī míng gǒu fèi ”“yù fēng shēng bù wén 。”（《shī bǐ xìng jiān 》）《yì lín ·suí zhī jì jì 》：“dāng nián zǎo guǎ ，gū yǔ （yǔ ）dú jū ；jī míng gǒu fèi ，wú gǎn wèn zhě 。”jí zhǐ guān fū yǔ guǎ fù yè jiān lái wǎng ，jīng jī dòng gǒu ，yǐ lù fēng shēng 。cǐ chù yì wèi nǚ zǐ yì xī yǔ láng yōu huì wǎng lái ，bú miǎn fēng chuī cǎo dòng ，shǐ xiōng sǎo bèi xī yǐn qíng ，ér jīn ruò duàn jué ，jū jiā jiāng hé yǐ jiàn rén ？duì xiōng sǎo yòu rú hé jiě shì ？suǒ wèi “bú dài fù mǔ zhī mìng ，méi shuò zhī yán ，zuàn xì xué xiàng kuī ，yú qiáng xiàng cóng ，zé fù mǔ guó rén jiē jiàn zhī 。”(《mèng zǐ ·téng wén gōng xià 》）jiā shàng shǐ luàn zhōng qì de yán zhòng hòu guǒ ，zì rán shǐ tā bú wú gù lǜ hé dòng yáo 。hé kuàng nà “jī míng gǒu fèi ”zhōng yōu huì de róu qíng mì yì shí kè ，réng rán wán gù dì zài qiān dòng zhe tā nà jiù rì de lǚ lǚ qíng sī ，shǐ tā yī yī nán shě ne ！“fēi hū xī ”，zhèng shì tā zài zhān qián gù hòu ，xīn luàn rú má de chù jìng zhōng qíng bú zì jìn dì fā chū de yī shēng xū xī zhǎng tàn 。qīng rén chén běn lǐ 《hàn shī tǒng jiān 》yún ：“fēi hū xī ，rén jiē zuò shēng cí dú ，xì guān shàng xià yǔ qì ，yǒu cǐ yī zhuǎn ，biàn tōng shēn líng huō ，qǐ kě màn rán zuò shēng cí (...)
yì shuǐ ：yuán chū hé běi shǒu yì xiàn xī ，dōng liú zhì dìng xìng xiàn xī nán yǔ jù mǎ hé huì hé 。gǔ shí shì yàn guó nán bù de yī tiáo dà hé 。bìng dāo ：bìng zhōu （jīn shān xī shěng tài yuán shì yī dài ）chǎn de dāo ，yǐ fēng lì zhe míng ，hòu cháng yǐ zhī zhǐ kuài dāo 。zhǐ bǎo dāo 、bǎo jiàn 。xiá zhōng míng ：gǔ rén xíng róng zhuàng shì fù chóu xīn qiē ，cháng shuō dāo jiàn zài xiá zǐ lǐ fā yě jiào shēng 。yàn zhào ：zhàn guó shí de liǎng gè zhū hóu guó ，fèn bié zài jīn hé běi shěng hé shān xī shěng dì qū 。gǔ shí yàn zhào chū guò bú shǎo xiá kè yì shì ，gàn chū le hěn duō bēi zhuàng de shì qíng 。hán yù 《sòng dǒng shào nán xù 》：“yàn zhào gǔ chēng duō gǎn kǎi bēi gē zhī shì 。”。chán chán ：hé shuǐ huǎn huǎn liú dòng de (...)
yè yǐ lán ，yuè mǎn xī lóu ，shēn yuàn suǒ zhe jì mò de wú tóng ，qiū chóng dī yín yī qǔ chóu chàng 。nǐ níng shì yáo hóng de zhú yǐng ，bú jiào shuì qù ，bái rì suǒ sī yè rù mèng lái ：“dīng sì zhòng yáng sān rì ，mèng wáng fù dàn zhuāng sù fú ，zhí shǒu gěng yān ……lín bié yǒu yún ：‘xián hèn yuàn wéi tiān shàng yuè ，nián nián yóu dé xiàng láng yuán ’。”sī niàn zài mèng zhōng gěng yān zhe ，piàn piàn suì le ，fēi luò sì chūn jìn xī pàn sàn luò de táo huā ，ér ài què rú dà mò gū fén shàng de qīng cǎo ，zhì sǐ dōu jiān chí zhe cōng lóng zhī sè ！nǐ tàn ，“shùn xī fú shēng ，báo mìng rú sī ，dī huái zěn wàng ？”。nǐ yì ，“xiù tà xián shí ，bìng chuī hóng yǔ ；diāo lán qǔ chù ，tóng yǐ xié yáng ”。nǐ bēi ，“mèng hǎo nán liú ，shī cán mò xù ，yíng dé gèng shēn kū yī chǎng ”。fēng qīng yún dàn ，yuè huá rú shuǐ ，jīn xī hé xī ？zòng yǒu hóng jīn cuì xiù ，shuí yòu néng shì nǐ sāi biān zhī 。mèng xǐng le ，yī rén ruǎn yǔ fǎng fó réng zài ěr biān pái huái ，yī rén lèi yǎn fǎng fó réng zài yǎn qián pó suō ，rán ér yī rén hé zài ？cí rén jìng chén nì yú mèng jìng bú néng zì bá ，pī yī ér qǐ ，zài máng máng “bì luò ”zhōng “xún xún mì mì ”。yòu yǒu shuí néng jiàn zhèng zhè yī yè de niǎn zhuǎn ，yī yè de bēn bō ，yī yè de bèi qíng ne ？huò xǔ zhī yǒu zǎo luò zài tóu fā shàng de qiū shuāng ba 。zhēn shì qiū shuāng ？hái shì “cháo rú qīng sī mù chéng xuě ”（lǐ bái 《jiāng jìn jiǔ 》）？shuí zhī dào ne 。“biàn rén jiān tiān shàng ，chén yuán wèi duàn ”，“sǐ zhě zhǎng yǐ yǐ ”（dù fǔ 《shí háo lì 》），yòu zěn me néng zài xù qián yuán ？zhī yǒu wèi wáng rén de huí yì 、chóu xù hái zài bú duàn de zī zhǎng ba ！kàn zhe céng jīng yī qǐ liú lián guò de “chūn huā qiū yè ”，yòu yī cì gōu qǐ le mò míng de shāng gǎn 。zěn me néng gòu chéng shòu rú cǐ tòng kǔ de jiān áo ？hái shì bǎ nǐ wàng què ba ！mò qù le nǐ liú zài wǒ shēng huó zhōng de yìn hén 。rán ér lín yuàn yōu yōu de dí shēng ，yòu yī cì bǎ nǐ dài huí wǒ de shēn páng 。“zhēn wú nài ”！
［dàn ］dài hái ér qǐng mǔ qīn chū lái bài cí 。［wài ］hái ér ，nà lǎo pō jiàn ，nǐ qù bài bié tā zěn me ？［dàn ］diē diē ，tiān xià wú yǒu bú shì de fù mǔ ，hái ér hé rěn bú cí ér qù ？［chǒu ］zhí nǚ yán zhī yǒu lǐ ，dài wǒ qù qǐng tā lái 。sǎo sǎo ，nǚ ér qǐng nǐ chū lái bài bié 。［jìng zài nèi shuō ］bú chū lái ，yī sì zhāng guǒ lǎo dǎo qí lǘ ，yǒng yuǎn bú yào jiàn zhè chù shēng de miàn 。［chǒu ］zhí nǚ ér ，nǐ mǔ qīn bú kěn chū lái shòu nǐ de bài bié 。［dàn ］jì bú kěn chū lái ，dài nú zì qù qǐng 。mǔ qīn ，kāi mén ，kāi mén ！［jìng nèi shuō ］bú kāi ，bú kāi ！［dàn ］mǔ qīn jì bú kāi mén ，bú miǎn jiù cǐ fáng (...)
qǐ bǐ fū péng lái zhī huáng hú ，kuā jīn yī yǔ jú shang ？chǐ cāng wú zhī xuán fèng ，yào cǎi zhì yǔ jǐn zhāng 。jì fú yù yú líng xiān ，jiǔ xùn rǎo yú chí huáng 。jīng wèi yīn qín yú xián mù ，yuán jū bēi chóu hū jiàn shāng 。tiān jī jǐng xiǎo yú pán táo ，qūn wū xī yào yú tài yáng 。bú kuàng dàng ér zòng shì ，hé jū luán ér shǒu cháng ？wèi ruò zī péng zhī xiāo yáo ，wú jué lèi hū bǐ fāng 。bú jīn dà ér bào měng ，měi shùn shí ér háng cáng 。cān xuán gēn yǐ bǐ shòu ，yǐn yuán qì yǐ chōng cháng 。xì yáng gǔ ér pái huái ，féng yán zhōu ér yì yáng 。
xià piàn jí jǐng shū huái ，shuō de shì ：wú nài míng jiāng lì suǒ ，fù rén shǒu jiǎo ；shì qíng sú tài ，dān gē le zì de shēng huó 。fēng liú zhī shì kě xī zǒng bèi pāo yī biān 。“dāng chū ”yǐ xià biàn cóng “fēng liú ”èr zì pù zhǎn kāi qù ，shuō dāng chū yǔ xīn shàng zhī rén hǎi shì shān méng ，mì yuē sī nuò ，rán zhōng yú gū fù hóng yán ，wèi néng duì xiàn dāng shí de qī yuē 。“huá biǎo yǔ ”yòng le 《sōu shén hòu jì 》zhōng de gù shì ，zhè lǐ de “huá biǎo yǔ ”jiù zhǐ “qù jiā lái guī ”yún yún 。guān yú “qín lóu ”，hàn dōng fǔ 《mò shàng sāng 》zhōng shuō ：“rì chū dōng nán yú ，zhào wǒ qín shì lóu 。”qín shì lóu jí wéi měi mào jiān zhēn de nǚ zǐ luó fū de jū chù 。lǐ bái de 《yì qín é 》zhōng shuō ：“xiāo shēng yān ，qín é mèng duàn qín lóu yuè ”，(...)
nǐ kàn zhè chūn mǎn huáng dōu ，luò huā wú shù ，piāo xiāng yǔ 。dié chì fēng xū ，yóu wū zì liú chūn zhù 。
qǐ bǐ xiě chū huán chú jiē shān zhī kōng jiān jìng jiè ，pō yǒu yī fèn dà zì rán huái bào zhī zhōng de wèi jiè gǎn ，cóng ér fù gài quán piān ，dìng xià jī diào 。xià yī gè “yě ”zì ，yǐ lù chàng tàn zhī qíng 。“wàng wèi rán shēn xiù ，láng yá shān yě 。”yòng yuán zuò “qí xī nán zhū fēng ，lín hè yóu měi ，wàng zhī wèi rán ér shēn xiù zhě ，láng yá yě 。”zhī jù yì 。cí jù gèng shěng jìng ，zhí zhǐ huán shān zhōng zhī láng yá 。wèi rán ，cǎo mù mào shèng de yàng zǐ 。gèng yán shēn xiù ，bèi jiā lìng rén shén wǎng 。“shān háng liù qī lǐ ，yǒu yì rán quán shàng ，zuì wēng tíng yě 。”sān jù ，yǐ biàn zhuāng jù fǎ ，yí zhí yuán zuò zhōng “shān háng liù qī lǐ ，jiàn wén shuǐ shēng chán chán ，ér xiè chū yú liǎng fēng zhī jiān zhě ，niàng quán yě 。fēng huí lù zhuǎn ，yǒu tíng yì rán lín xià quán shàng zhě ，zuì wēng tíng yě ”děng jù de jù yì zhí diǎn chū yì jìng hé xīn zhī suǒ ，ér yǔ jù gèng jiā shěng jìng 。“wēng zhī lè yě 。”cǐ yī jù tuō bǐ ，biàn shàng wén zhī miáo xiě ér wéi shū qíng ，cí qíng suí yù fā yè (...)
zì jiā zhāng qiān de biàn shì 。fèng ǎn wáng xiàng gōng yán yǔ ，chà lái héng zhōu xià jiā shū ，xún wèn zhāng gōng bì zhái zǐ ，rén shuō zhè lǐ jiù shì 。jiě jiě 。chàng nuò lǐ 。wū nà sī ，nǐ shì shèn me rén ？zhè lǐ gǎn shì zhāng xiàng gōng zhái zǐ me ？zé zhè lǐ jiù shì 。nǐ wèn zěn de ？wǒ shì jīng shī lái de ，ǎn wáng xiàng gōng dé le guān yě 。zhe wǒ jì shū lái yǔ jiā lǐ fū rén zhī dào 。nǐ zé zài zhè lǐ ，wǒ hé xiǎo jiě shuō qù 。jiě jiě ，wáng xiù cái dé le guān yě ，zhe rén jì jiā shū lái 。jiàn zài mén shǒu lǐ 。zhe tā guò lái 。wū nà jì shū de ，guò qù jiàn xiǎo jiě 。yī gè hǎo fū rén yě ，yǔ wǒ jiā nǎi nǎi shēng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

自家张千的便是。奉俺王相公言语，差来衡州下家书，寻问张公弼宅子，人说这里就是。姐姐。唱喏哩。兀那厮，你是甚么人？这里敢是张相公宅子么？则这里就是。你问怎的？我是京师来的，俺王相公得了官也。着我寄书来与家里夫人知道。你则在这里，我和小姐说去。姐姐，王秀才得了官也，着人寄家书来。见在门首哩。着他过来。兀那寄书的，过去见小姐。一个好夫人也，与我家奶奶生(...)
词的下片转而抒写宦游少年春尽思归的情怀。过片二句化(...)
［旦］待孩儿请母亲出来拜辞。［外］孩儿，那老泼贱，你去拜别他怎么？［旦］爹爹，天下无有不是的父母，孩儿何忍不辞而去？［丑］侄女言之有礼，待我去请他来。嫂嫂，女儿请你出来拜别。［净在内说］不出来，一似张果老倒骑驴，永远不要见这畜生的面。［丑］侄女儿，你母亲不肯出来受你的拜别。［旦］既不肯出来，待奴自去请。母亲，开门，开门！［净内说］不开，不开！［旦］母亲既不开门，不免就此房(...)
精美的红格信笺写满密密小字，说的都是我平生对你的爱慕之情。鸿雁飞翔云端且鱼儿游戏水里，这番满腹惆怅的情意难以传寄。在斜阳里我独自一人倚着西楼，遥远的(...)

相关赏析

乡党：乡里。
眼下我心情不佳是思念岳阳，身体想要奋飞疾病逼我卧床。隔江的韩注他品行多么美好，常在洞庭洗足放眼望八方。鸿鹄已高飞远空在日月之间，青枫树叶已变红秋霜已下降。玉京山众仙们聚集追随北斗，有的骑着麒麟有的驾着凤凰。芙蓉般的旌旗被烟雾所淹没，潇湘荡着涟漪倒影随波摇晃。(...)
自家张千的便是。奉俺王相公言语，差来衡州下家书，寻问张公弼宅子，人说这里就是。姐姐。唱喏哩。兀那厮，你是甚么人？这里敢是张相公宅子么？则这里就是。你问怎的？我是京师来的，俺王相公得了官也。着我寄书来与家里夫人知道。你则在这里，我和小姐说去。姐姐，王秀才得了官也，着人寄家书来。见在门首哩。着他过来。兀那寄书的，过去见小姐。一个好夫人也，与我家奶奶生(...)
举秀才，不知书。
诗作首联从动态入手。“飞峙”句写山，“跃上”句写人，庐山突兀凌空的雄姿，登山者豪迈振奋的神情，俱活现于这“飞”、“跃”二字之中。颌联承接“跃上葱茏”展开，登高望远，似乎世界的风云变幻，尽收眼底。“冷”是指冷静、冷淡面对反华势力的叫嚣，（当时国内外的敌人曾经预言共产党将无力应付六亿张嘴的吃饭问题，因为蒋介石有美援也未能做到，何况被封锁的新中国？）“热”一语双关，既是对自然现象的描述，同时也喻指当时轰轰烈烈的“大跃进”。颈联借想象的翅膀，驰骋于长江上下，西望武汉，九派之上，彩云当空，黄鹤高翔；东眺三吴，波涛滚滚，烟雾缭绕。尾联以幽默的设问来否定没有阶级斗争的桃花源存在，要在“与世隔绝”的桃花源耕田只能是幻想。 自古以来，庐山为文人荟萃之地，登临歌咏之诗层出不穷，其中佳作迭出，令后人望而却步，岂敢再发吟哦，一试身手。 但一代大诗家毛泽东就要以他的生活、经验、才识、豪气登临高歌一曲《登庐山》。而那时诗人刚写完《七律·韶山》不过几天，但心驰神荡，风物转换，诗情一路跟紧，又起一个高潮。 此诗起句中的一个“飞”字，用得简直俊逸壮阔、从容横飘，“一山飞峙大江边”诗句凌空突拔(...)
①厌浥（yì）：湿淋淋的。行（háng）：道路。　　②岂不：难道不想。　　③谓：同“畏”，害怕。　　④角（lù）：鸟嘴。(...)

作者介绍

林稹 林稹，（明洪武《苏州府志》卷一二作林稙，《宋诗纪事小传补正》卷四谓《江苏志》误作林稙），号丹山（《宋诗纪事》卷七四），长洲人（今江苏苏州）人。茂失子。神宗熙宁九年（一○七六）进士。